 
       
             با افزایش مداوم دما در سراسر جهان، بازار تهویه مطبوع به طور فزاینده ای رقابتی شده است. مصرف کنندگان با انتخاب دشواری بین واحدهای دیواری و سیستم های تهویه مطبوع مرکزی روبرو هستند که هر کدام مزایای متمایزی را برای شرایط زندگی مختلف ارائه می دهند.
با تغییرات آب و هوایی که گرمای شدید تابستان را رایج تر می کند، کولرهای گازی از کالاهای لوکس به ملزومات خانگی تبدیل شده اند. تقاضای فزاینده منجر به تکثیر گزینه ها شده است و بسیاری از مصرف کنندگان را در مورد اینکه کدام سیستم برای نیازهای آنها مناسب تر است، نامطمئن کرده است.
واحدهای دیواری که به دلیل مقرون به صرفه بودن و نصب آسان شناخته می شوند، در میان ساکنان آپارتمان های کوچک همچنان محبوب هستند. در همین حال، سیستم های تهویه مطبوع مرکزی به دلیل قابلیت های خنک کننده کل خانه و راندمان انرژی، در خانه های بزرگتر و فضاهای تجاری مورد توجه قرار گرفته اند.
سیستم های اسپلیت دیواری از یک واحد داخلی نصب شده روی دیوار و یک کمپرسور خارجی تشکیل شده اند. این سیستم ها به ویژه برای خنک کردن یک اتاق در آپارتمان ها، دفاتر کوچک و فضاهای خرده فروشی مناسب هستند.
سیستم های دیواری برای استفاده در یک اتاق طراحی شده اند. خنک کردن خانه های بزرگتر به چندین واحد نیاز دارد که می تواند هزینه های انرژی را افزایش داده و چالش های زیبایی شناختی ایجاد کند. فرآیند خنک کننده نیز در مقایسه با سیستم های مرکزی نسبتاً تدریجی است.
سیستم های تهویه مطبوع مرکزی هوای خنک شده را از طریق مجرا به چندین اتاق از یک واحد خارجی واحد توزیع می کنند. این سیستم ها پیکربندی های مختلف واحد داخلی از جمله کاست های سقفی، دیواری و مدل های ایستاده روی زمین را ارائه می دهند.
سرمایه گذاری اولیه برای سیستم های مرکزی به دلیل پیچیدگی نصب به طور قابل توجهی بیشتر است. طراحی مجرای حرفه ای و نگهداری منظم برای عملکرد بهینه ضروری است. هزینه های تعمیر نیز بیشتر از واحدهای دیواری است.
انتخاب بین این سیستم ها به عوامل متعددی بستگی دارد:
با پیشرفت فناوری، کولرهای گازی از دستگاه های خنک کننده ساده به سیستم های آسایش خانگی جامع تبدیل می شوند که دما، کیفیت هوا و مدیریت انرژی را برطرف می کنند.